En primeiro lugar, pareceme unha broma a cantidade de diñeiro público que se destina á educación privada e concertada. Na miña opinión, se todos pagamos algo cós nosos impostos, temos dereito a utilizalo xa que é noso. Entón non comprendo por que se no pagamos cós impostos as subvencións destinadas aos centros privados de ensinanza, non podemos formarnos neles a non ser que paguemos aínda máis do que pagamos. Aínda por riba, non podemos dicir que a educación pública sexa dunha calidade excepcional, entón eu pregúntome por que se a educación pública aínda non é de boa calidade, se destina diñeiroá educación privada. Eu teño unha hipótese que na miña opinión é bastante acertada: a educación privada, ao teren millor calidade, tan só quere poñerse ao alcance das persoas que teñe a sorte de poderse permitilo. Por isto mesmo, creo que o que se pretende é que aquelas persoas que estén forzadas a formarse na precaria educación pública, non podan cambiar de estatus por culpa da mediocre formación que obteñen nos centros de educación pública.
Según o Programa de Evaluación Internacional de Alumnos realizado na Universidade de Valencia, un 46% da poboación española, non acada a completa formación dos estudios mínimos desecundaria obligatoria, en comparación có 21% da Unión Euroepa, que xa me parece unha cifra alta.
O que me parece aínda máis increible é que en españa un 76% dos alumnos acuden á educación secundaria obligatoria a través da educación pública según as estadísticas do Ministerio de Educación. Francamente, cando vexo estas cifras, sorpéndome ata eu mentres escribo esta entrada.
Teño aquí unha proba da deixadez que ten a educación pública no meu propio centro de estudos, onde se atoparon cogomelos nos marcos das fiestras:
Eu cando vexo isto, penso que bueno, polo menos se recortan nos comedores escolares, poderán recoller os cogomelos das fiestras para facer revoltos con eles.
Por outra parte, na marioría de asignaturas en case todos os campos de educación, basan os seus resultados nunha cifra sacada nun examen. Realmente non creo que un número sexa un elemento de tanto calibre como para poder decidir o futuro dunha persoa. Poño un exemplo, Se hay unha persoa que quere ser ciruxá e todo o relacionado coa anatomía, bioloxía e todo o relacionado con ese traballo o controla ao 100%. Pero por culpa do 4,5 que sacou en lingua castelá ou o 5 que sacou en filosofía, impediralle cursar a carreira de ciruxía porque non lle dá a media. Non pretendo minusvalorar a lingua castelá e a filosofía, que me parecen asignaturas tan importantes coma as demáis, con este exemplo pretendo demostrar, que dependendo do futuro que alguen decida escoller, hay certos campos da educación que deben ter menos importancia á hora de calificar como válida a unha persoa para un empleo.
Por outra parte, coa nosa querida LOMCE, as universidades tampouco se salvan, xa que có 3+2, suprimirase un ano de carrera para engadir dous anos de máster. É dicir, ata agora, a carrera universitaria basábase en 4 anos de carrera, dábanche o título universitario e despois se querías formarte máis podías optar por pagar un máster. Pois coa nova reforma, a carreira reduciríase a 3 anos, pero ao rematar eses 3 anos non se concedería o título universitario, senón que estariamos forzados a pagarnos 2 anos de máster cun prezo que pode sobrepasar os 10000 euros por cada ano. Así que todos os estudantes que queirades mercar un coche ou sair de festa, pensade que o diñeiro que gastades niso o ides necesitar para o palo que vos van meter á hora de formarvos.
En conclusión, na miña opinión, o máis importante para desenvolverse correctamente no mundo actual é a educación, e ata iso nos queren quitar á xente coa mala sorte de non nacer ricos. Pretenden crear as futuras xeneracións ignorantes na súa gran maioría, xa que unha xeneración sen formar é unha xeneración sumisa e coa que se pode xogar fácilmente na súa grandísima maioría, polo tanto, non deixemos que den un paso atrás no camiño de chegar a un mundo millor cunha poboación perfectamente formada para o seu correcto desenvolvemento na súa vida.
